Een heldendaad

Wanneer je veiligheid plots wegvaagt, die grote wereld bedreigend wordt en geen enkel woord of aanraking de pijn kan verzachten die je voelt.

Een leegte gevreten door machteloosheid, boosheid en verdriet.
In zo'n zacht en week hart heeft het zijn vrije weg gevonden.

Kon ik maar even ruilen met een ander of die andere bril opzetten, ja die roze
Nee, het was wat het was, niets aan te doen, niets.....
Is dat hetgeen ze noemen het kleine sterven, sterven doe je immers ook alleen.

Bang en verlaten op zoek naar warmte en veiligheid.
Alles gaat in een snel tempo terwijl ik gewoon even stil wil zijn, kan het?
​Hoe geraak ik hier ooit uit? Is er wel een weg? Zie ik iets over het hoofd?

Ik kon kijken naar de situatie en vanuit zelfmedelijden oordelen over de oorzaken
Of als een krijgster de angst verslaan en mijn kracht herwinnen.
De gepantserde deur van mijn veilige bunker was een eitje voor de krijgster,
wat ging die deur nu tegenhouden als je niets meer te verliezen hebt?
Juist ja je leven ligt daar buiten.
​
In de diepste eenzaamheid heb ik mijn kracht herwonnen.
​Met een klein vonkje wakkerde de krijgster mijn levensvuur aan,
ze leerde me de kracht om het te bewaken en te koesteren

Jij HELDIN 
​